Antalya’nın Muratpaşa ilçesinde yalnız yaşayan ve bir ayakkabı mağazasında satış danışmanı olarak çalışan Serkan Özdemir, geçen 24 Aralık’ta işten çıkıp evine gitti. Dinlenmek için koltuğa uzanan Özdemir, aynı yerde uyuyakaldı. Sabah işe gitmek için uyanan Özdemir, ayağa kalkmak için davranınca yattığı yere düştü. Bacaklarının tutmadığını fark eden Özdemir, üşüttüğünü düşünerek 2 gün grip ilacı alıp istirahat etti. 2’nci günün sonunda idrarını tutamayan Özdemir, o an hayatının en büyük şokunu yaşadı. Belden aşağısının tutmadığını fark eden Özdemir, arkadaşlarının yardımıyla Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne başvurdu. Burada yapılan nörolojik kontrollerde, Özdemir’e ‘Parapleji: Omurilik felci’ teşhisi koyuldu. Bir süre hastanede yatan Özdemir, fizik tedavi bölümünde yer olmadığı, sıra kendisine gelince çağrılacağı söylenerek taburcu edildi.
Tek başına yaşadığı evinde yatağa bağımlı kalan Özdemir, ne yapacağını şaşırdı. Bir gecede hayatı değişen Özdemir, arkadaşlarının yardımıyla yaşama tutunmaya çalışıyor. 3 aydır fizik tedavi sırası bekleyen Özdemir, kaslarının iyice erimemesi için oturduğu yerde bacaklarını hareket ettiriyor. Son olarak arkadaşının getirdiği tekerlekli sandalye ile evde hareket etme şansı bulan Özdemir, çok özlediği sokakları pencerenin önünden izleyebiliyor. Şu an hiçbir geliri olmayan, bu nedenle özel olarak fizik tedavi alamayan Özdemir, ayağa kalkmak için bir an önce tedavi alabilmek istiyor.
SOĞUK ALGINLIĞI SANDI
Yaşadıklarını anlamlandıramadığını söyleyen Özdemir, “24 Aralık günü işten geldim ve televizyon seyrederken uyuyakaldım. Sabah işe gitmek için uyandığımda kalkmaya çalışırken yatağa tekrar düştüm. Yürüme yetimi kaybetmiş gibi hissettim ve kalkamadım. İlk başta soğuk algınlığı olduğunu düşündüm ve 2 gün evde dinlendim. Geçmeyip idrarımın geldiğini hissetmediğimde hastaneye başvurdum. Nörolojik olarak gerekli tedaviler yapıldı ancak fizik tedavi bölümünde yer olmadığı için taburcu edildim. 3 aydır fizik tedavi için sıra bekliyorum” dedi.
“3 AY ÖNCE SAPASAĞLAM BİR İNSANDIM”
3 ay içerisinde hayallerinin bile değiştiğini belirten Özdemir, “Yalnız yaşıyorum. Kas kaybı yaşamamak için tek başıma yapabildiğim kadar bacaklarımı çalıştırmaya çalışıyorum. Sabah bir arkadaşım gelip pansumanımı yapıyor, kahvaltımı veriyor. Akşam aynı arkadaşım yemeğimi veriyor. İnsanın iç dünyası, psikolojisi değişiyor. 3 ay önce sapasağlam bir insandım. 3 ay önce hiç aklıma gelmezdi ama şu an tekerlekli sandalye, koltuk değneği bakıyorum” diye konuştu.
“İNSANIN İKİ ADIM ATMASI EN BÜYÜK MUTLULUĞU OLABİLİYOR”
Dışarıya çıkmayı özlediğini söyleyen Özdemir, “Bir koltuk değneği olsa, onunla yarım adım bile atabilsem benim için dünyadaki en büyük lütuf. İnsanın iki adım atması en büyük mutluluğu olabiliyor. En büyük hayalim dışarı çıkıp güneşin, hayatın tadını alabilmek. 2 gün önce arkadaşım tekerlekli sandalye getirdi, öyle yataktan kalkabildim. Camdan dışarı baktığımda bile çok iyi hissediyorum” dedi.
